Το σημαντικότερο όλων κατά την γνώμη μας είναι πως εξακολουθεί να υπάρχει ένα κομμάτι συμπατριωτών μας που συνεχίζει να πιστεύει πως η ΕΕΜ πρέπει να έχει την αυτόνομη εκπροσώπηση της.
Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από την αποδοκιμασία στην επιλογή της ηγεσίας του ΚΕΑΔ, να ενταχθεί και να εκλέξει βουλευτή μέσα από την λίστα ενός αλβανικού κόμματος. Αν υπολογίσουμε πως στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές το ΚΕΑΔ συγκέντρωσε περί τις 15.000 ψήφους στην επικράτεια, σε αυτές τις εκλογές, ο αριθμός των ψήφων που προστέθηκαν στο ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Κόμματος, δύσκολα ξεπερνάει τις 3.000.
Που πήγαν αυτοί οι 10 και πλέον χιλιάδες ψήφων;
Στο ΜΕΓΚΑ;
Σε καμία περίπτωση. Το Κόμμα Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον, κλήθηκε, από τις συγκυρίες και μόνο, να αναλάβει ένα "φορτίο" που δεν μπορεί - ίσως και να μην θέλει- να σηκώσει. Λέμε πως μπορεί να μην θέλει, γιατί υπάρχει ένα ζητούμενο με τις 5.000 υπογραφές, αλλά ας μείνουμε στο ότι δεν μπορεί και αυτό μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει κανείς αν αναλογιστεί πως μετά από 6 χρόνια ύπαρξής του, δεν έχει καταφέρει να ξεφύγει από τα στενά όρια του Δήμου Φοινίκης. Ελάχιστη η παρουσία του σε Δέλβινο και Αγίους Σαράντα, σχεδόν ανύπαρκτη σε Χιμάρα και Δρόπολη, μηδενική στην υπόλοιπη επικράτεια.
Βεβαίως, σε αυτήν την συγκυρία και από την στιγμή που το ΜΕΓΚΑ ήταν ο μόνος ελληνικός πολιτικός φορέας που κατέβαινε στις εκλογές θα έπρεπε να είχε ψηφιστεί κι αυτό γιατί η ιστορία γράφεται με τους παρόντες κι όχι με τους απόντες, γράφεται με αυτούς που συμμετέχουν κι όχι με αυτούς που απέχουν και καμία εκλογική μάχη δεν επιστρέφει πίσω, αλλά περνάει στην ιστορία.
Και η ιστορία αυτή τη φορά, μετά από 26 χρόνια αλβανικής μεταπολίτευσης, γράφει πως η ΕΕΜ μένει για πρώτη φορά χωρίς αυτόνομη εκπροσώπηση.
Εδώ βεβαίως κάποιοι θα διαφωνήσουν και θα πουν πως η μέχρι τώρα πολιτική παρουσία του προέδρου του ΚΕΑΔ, διασφαλίζει πως θα συνεχιστεί η αυτόνομη εκπροσώπηση. Εμείς σε αυτό θα πούμε, με σεβασμό στην ιστορία και τους αγώνες του κυρίου Ντούλε, πως και στο παρελθόν έχουν υπάρξει ανάλογες προσδοκίες από εξίσου αξιόλογος ανθρώπους και σημαντικότερο όλων, παρά τις όποιες καλές προθέσεις ίσως έχει, όλοι γνωρίζουν - από τον αλβανικό παράγοντα, μέχρι τον διεθνή - πως η εκλογή του δεν βασίζεται στην εκλογική συμπεριφορά - επιλογή - μελών της Ελληνικής Μειονότητας.
Απείχε λοιπόν η πλειοψηφία όλων αυτών και αυτό είναι κάτι. Είναι μια αντίδραση, έστω και λανθασμένη κατά τη γνώμη μας.
Όπως, ενδιαφέρουσα αντίδραση σε αυτές τις εκλογές ήταν το γεγονός πως όλοι ψάχναν την ΟΜΟΝΟΙΑ, φίλοι και εχθροί.
Οι εχθροί σαστίσανε και δεν ξέραν σε ποιον να επιτεθούν αυτή τη φορά, αφού είναι κοινό μυστικό πως όλοι οι υπόλοιποι τα έχουν βρει μεταξύ τους. Οι φίλοι βεβαίως αγωνιούν και αισθάνθηκαν όλων των ειδών τα συναισθήματα - λύπης, προβληματισμό, νοσταλγία, αγανάκτηση - και κυρίως, είδαν κάτι το οποίο είχαν ως δεδομένο, ξαφνικά να μην υπάρχει και πως εάν δεν υπάρξει αντίδραση ίσως να χαθεί για πάντα. Κι αυτό είναι κάτι, που ίσως λειτουργήσει ως ηλεκτροσόκ που θα μας επαναφέρει από το κώμα.
Ήταν ωραίες εκλογές.
Μπορεί να χάσαμε πανηγυρικά σαν Εθνική Ελληνική Μειονότητα, συνειδητοποιήσαμε όμως οι περισσότεροι, συνοδοιπόροι και αντίπαλοι πως η ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ είναι το ισχυρότερο πολιτικό brand name - ας μας επιτραπεί η έκφραση- του χώρου μας. Συνειδητοποιήσαμε πολλοί την ιστορικότητα της Οργάνωσης των Ελλήνων, συνειδητοποιήσαμε πως είναι αυτή που δίνει τον πολιτικό τόνο, πως είναι αυτή που μπορεί να κερδίσει τον, χαμένο, σεβασμό μιας σημαντικής μερίδας Βορειοηπειρωτών προς το πολιτικό προσωπικό του χώρου, αλλά κυρίως πως δεν μπορεί να απέχει από τις μάχες και στα τέσσερα επίπεδα που ορίζει το καταστατικό της.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ, ως Εθνική, Πολιτική, Πολιτιστική και Κοινωνική Οργάνωση της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας οφείλει να βγει μπροστά, να ξανά κατέβει στην βάση της και να ζητήσει την στήριξη των ελλήνων της Αλβανίας, χωρίς μεσάζοντες και χωρίς βραχίονες.
Το ΚΕΑΔ με το ΜΕΓΚΑ, οφείλουν να κάνουν πίσω, να της ανοίξουν τον δρόμο και να την υποστηρίξουν. Αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει, απαραίτητα, με τα πρόσωπα, δεν σημαίνει απαραίτητα πως πρέπει να κάνουν πίσω ο Ντούλες με τον Κίτσιο, για να βγει μπροστά ο Παππάς. Τα πρόσωπα, έχει τον τρόπο και την κρίση να τα επιλέξει ο κόσμος.
Είναι ο μόνος τρόπος για να μην γίνει παγιωμένη η κατάσταση της αποχής και της εκπροσώπησης της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας μέσα από τα αλβανικά κόμματα.
Αγναντεύοντας
06/07/2017
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών